وَمِنَ اللَّيْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَسَبِّحْهُ لَيْلًا طَوِيلًا [1].

«در پاره‌اى از شب سجده‌اش كن و در همه دراز ناى شب تسبيحش گوى.»

ت- سجده، صفت نقيض سركشى و طغيانگرى است و هنگام رويارويى با سركشان يا عوامل سركشى همچون ثروت، بايد براى نزديكى به خدا به سجده افتيم. خداوند مى‌فرمايد:

كَلَّا لَاتُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ‌ [2].

«نه، هرگز از او پيروى نكن و سجده كن و به خدا نزديك شو.»

ث- از اين آيه درمى‌يابيم كه انسان هنگام سجده نزديكترين موجود به خداست. از زيد شحّام روايت شده است كه گفت: امام صادق عليه السلام فرموده است:

«نزديكترين هنگام براى بنده به درگاه الهى وقتى است كه به سجده افتاده است. [3]»

ج- اين چنين است كه خداوند حضرت مريم را دستور داده است كه در برابر خدا به پرستش و سجده بپردازد و به او فرموده است:

يَا مَرْيَمُ اقْنُتِي لِرَبِّكِ وَاسْجُدِي وَارْكَعِي مَعَ الرَّاكِعِينَ‌ [4].

«اى مريم! از پروردگارت اطاعت نما و سجده كن وبا نمازگزاران نماز بخوان.»

چهارم- سجده فرشتگان، نشانه طاعت:

الف- از آنجا كه شكل سجده رساترين شكل دلالت بر پرستش خداوند و خضوع در برابر جلال و عظمت اوست، لذا فرشتگان نيز به وسيله آن، هنگامى كه خدا به آنها دستور داد در برابر آدم به سجده افتند آزموده شدند، تا روشن شود كه آنها عملًا