مگر كسى كه من او را بى‌نياز كنم، پس از من بى‌نيازى بطلبيد تا من به شما روزى ارمغان كنم و همه شما گناهكاريد، مگر كسى كه من از او درگذرم پس ازمن آمرزش بخواهيد تا از شما درگذرم و هركس بداند كه من توانايى آمرزش را دارم و از من با قدرتم آمرزش نخواهد، من او را بدون هيچ گونه ملاحظه‌اى مى‌بخشم، اگر نخستين و واپسين شما، زنده و مرده شما، خشك وتر شما گرد آيند كه قلب بنده‌اى از بندگان مرا به پرهيز كشانند بر سلطنت من بال پشه‌اى نخواهند افزود، اگر نخستين شما و واپسين، زنده و مرده‌، خشك وتر شما گرد آيند تا مگر دل بنده‌اى از بندگان مرا به نگونبختى بكشانند به اندازه پشه‌اى از حكومت من نخواهند كاست، اگر نخستين و واپسين، زنده، مرده و خشك وتر شما جمع شوند و هريك آرزويى بكنند و من همه آرزوهاى ايشان را برآورم اصلًا در سلطنت من به حساب نخواهند آمد چنانكه اگر يكى از شما بر كناره دريا بگذرد و سوزنى را بر آن دريا فروبرد به گونه‌اى كه اين سوزن نمناك شود، زيرا من بخشنده، بزرگوار و دارنده هستم، هم بخشش من كلام است و هم وعده من كلام، پس هرگاه چيزى را بخواهم كافى است كه بگويم باش و آن خواهد شد. [1]»

چهارم- رويكرد به دعا

از سيف تمّار نقل شده است كه گفت: از امام صادق عليه السلام شنيدم كه مى‌فرمود:

«به دعا روى آوريد كه با هيچ چيز همچون دعا به خداوند نزديك نمى‌شويد وچنين نباشد كه براى چيز كوچكى، به سبب كوچك بودنش دعا به درگاه خدا نبريد كه اختيار دار چيزهاى كوچك همان اختياردار چيزهاى بزرگ است. [2]»

پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله مى‌فرمايد:

«ناتوان‌ترين مردم، كسى است كه از دعا ناتوان باشد و خسيس‌ترين مردم، كسى است كه در سلام كردن، بخل ورزد. [3]»