وَمَن يَنْقَلِبْ عَلَى‌ عَقِبَيْهِ فَلَن يَضُرَّ اللَّهَ شَيْئاً وَسَيَجْزِي اللَّهُ الشَّاكِرِينَ‌ [1].

«جز اين نيست كه محمّد پيامبرى است كه پيش از او پيامبرانى ديگر بوده‌اند. آيا اگر بميرد يا كشته شود شما به آيين پيشين خود بازمى‌گرديد؟ هركس كه باز گردد هيچ زيانى به خدا نخواهد رسانيد خدا سپاسگزاران را پاداش خواهد داد.»

پ- پاداش شكر براى انسان در دنيا و آخرت بر حسب آنچه بخواهد مهيّا و آماده است.

خداوند مى‌فرمايد:

... وَمَن يُرِدْ ثَوابَ الدُّنْيَا نُؤْتِهِ مِنْهَا وَمَن يُرِدْ ثَوَابَ الآخِرَةِ نُؤْتِهِ مِنْهَا وَسَنَجْزِي الشَّاكِرِينَ‌ [2].

«... هركس خواهان ثواب اين جهانى باشد به او مى‌دهيم و هركس خواهان ثواب آن جهانى باشد به او مى‌دهيم و شاكران را پاداش خواهيم داد.»

در روايتى از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله درباره پاداش شكرگزار آمده است كه فرمود:

«كسى كه غذا مى‌خورد و شكرگزارى مى‌كند پاداشى دارد همچون كسى كه براى رضاى خدا روزه مى‌دارد. و سالمى كه سپاسگزارى مى‌كند پاداشى دارد مانند بيمار صبور و كسى كه مورد عطا و بخشش خدا قرار مى‌گيرد و سپاسگزارى مى‌كند پاداشى دارد همچون محرومى كه، قناعت را پيشه مى‌كند. [3]»

نهم- شكرگزارى و فطرت سالم:

الف- هنگامى كه پرده‌هاى شرك از فطرت آدمى به كنارى مى‌روند، انسان دعا و زارى به درگاه خداوند را پيشه خود مى‌سازد، و آن هنگامى است كه خطرها او را در برگرفته‌اند، در آن هنگام با خدا پيمان مى‌بندد كه اگر او را از خطر نجات دهد، وى شكرگزار خدا خواهد بود، ولى پس از برطرف شدن خطر پيمان خود را مى‌شكند. خداوند مى‌فرمايد: