موجب مى‌شود انسان، لذّت آن را هرچه بيشتر دريابد. خداوند مى‌فرمايد:

أَلَمْ تَرَ أَنَّ الْفُلْكَ تَجْرِي فِي الْبَحْرِ بِنِعْمَتِ اللَّهِ لِيُرِيَكُم مِنْ آيَاتِهِ إِنَّ فِي ذلِكَ لَآيَاتٍ لِكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ [1].

«آيا نديده‌اى كه كشتى به نعمت خدا در دريا روان مى‌شود تا خدا پاره‌اى از آيات قدرت خود را به شما بنماياند؟ در اين براى مردم شكيباى سپاسگزار، عبرتهاست.»

سوم- نعمتهاى الهى غير قابل شماراند:

الف- از آنجا كه نعمتهاى الهى را نمى‌توان شماره كرد، قلب مؤمن، پيوسته به رحمت الهى آرام است و روح او با خشنودى و سرور به فضل خدايش سر مى‌كند و ديدگاه مثبت و خوش بينانه‌اى نسبت به زندگى مى‌يابد. خداوند مى‌فرمايد:

وَإِن تَعُدُّوا نِعْمَةَ اللَّهِ لَاتُحْصُوهَا إِنَّ اللَّهَ لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ‌ [2].

«اگر بخواهيد نعمتهاى خدا را شمار كنيد، شمار كردن نتوانيد. خدا آمرزنده و مهربان است.»

ب- خداوند مى‌فرمايد:

وَآتَاكُم مِن كُلِّ مَا سَأَلْتُمُوهُ وَإِن تَعُدُّوا نِعْمَتَ اللَّهِ لَاتُحْصُوهَا... [3].

«و هرچه از او خواسته‌ايد به شما ارزانى داشته است و اگر خواهيد كه نعمتهايش را شمار كنيد، نتوانيد...»

چهارم- انكار نعمتهاى الهى:

الف- از جمله ضدّ ارزشها، انكار نعمتهاست كه اين ضدّ ارزش با كفر مطلق، در پيوند است و هركه به خدا كفر ورزد به نعمتهاى او نيز كفر مى‌ورزد و هركه به نعمتهاى خدا كفر ورزد به خداى جهانيان كفر ورزيده است، خداوند مى‌فرمايد:

وَإِذَا مَسَّكُمُ الضُّرُّ فِي الْبَحْرِ ضَلَّ مَن تَدْعُونَ إِلَّا إِيَّاهُ فَلَمَّا نَجَّاكُمْ إِلَى الْبَرِّ أَعْرَضْتُمْ‌