نام کتاب : ايمان زيربناى شريعت نویسنده : مدرسى، سيد محمد تقى جلد : 1 صفحه : 346
در پرتو احاديث
اوّل- چه كسى مرگ را آرزو مىكند؟
مقياس راستى و درستى انسان در ادّعاى ايمان، عشق او به خدا و آرزوى
مرگ است، پس مؤمن، دوست مىدارد به لقاى خدايش نايل آيد. از اميرالمؤمنين عليه
السلام پرسيده شد چرا اين قدر به لقاى خداوند عشق مىروزد؟ امام عليه السلام
فرمود:
«آنگاه كه يافتم او براى من دين فرشتگان، پيامبران و رسولانش را
برگزيده است، از همين رو دانستم آنكه مرا به اين امر ارجمند داشته هرگز مرا فراموش
نمىكند، پس به لقاى او عشق ورزيدم. [1]»
امامان معصوم عليهم السلام مؤمنان را با تبيين لقاى آخرت در صبر و
پايدارى نسبت به حق، تشويق مىكردند. از ابوعمرو بزاز رسيده است كه گفت: ما نزد
امام باقر عليه السلام نشسته بوديم كه به خانه وارد شد و از آن بيرون آمد و دو
بازوى در را گرفت و سلام كرد و ما جواب سلام او را داديم. آنگاه حضرت عليه السلام
فرمود:
«به خدا سوگند من بوى شما و روح شما را دوست دارم و شما بر دين
خدا و دين ملائكه او قرار داريد و ميان شما و ديدار آنچه موجب روشنايى ديدگان
شماست فاصلهاى نيست، مگر به اندازه رسيدن نَفَس به اينجا- و با دست
مباركش به حنجرهاش اشارهكرد- و فرمود: پس تقواى خدا پيشه كنيد و
از پاكدامنى يارى جوئيد. [2]»