فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَالرَّسُولِ إِن كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَومِ الآخِرِ... [1].

«اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! از خدا اطاعت كنيد و از رسول و پيشوايان خويش فرمان بريد و چون در امرى اختلاف كرديد اگر به خدا و روز قيامت ايمان داريد به خدا و پيامبر رجوع كنيد...»

ب- قرآن كريم، روى برتافتن مردم از بردن داد خواهى نزد خداوند متعال و روى برتافتن از داورىِ پيامبر را روى برتافتن از ايمان و طاعت مى‌شمرد، خداوند سبحان مى‌فرمايد:

وَيَقُولُونَ آمَنَّا بِاللَّهِ وَبِالرَّسُولِ وَأَطَعْنَا ثُمَّ يَتَوَلَّى‌ فَرِيقٌ مِّنْهُم مِن بَعْدِ ذلِكَ وَمَا أُولئِكَ بِالْمُؤْمِنِينَ* وَإِذَا دُعُوا إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ إِذَا فَرِيقٌ مِّنْهُم مُّعْرِضُونَ‌ [2].

«به خدا و پيامبرش ايمان آورده‌ايم و اطاعت مى‌كنيم. سپس گروهى از آنان رويگردان مى‌شوند، و اينان ايمان نياورده‌اند* و چون آنها را به خدا و پيامبرش خوانند تا ميانشان حكم كند بينى كه گروهى از آنان رويگردانند.»

پ- در حالى كه گوش كردن و فرمان بردن در امور مربوط به داد خواهى به درگاه الهى و پيامبر اكرم، دليل صدق ايمان است. خداوند دراين باره مى‌فرمايد:

إِنَّمَا كَانَ قَوْلَ الْمُؤْمِنِينَ إِذَا دُعُوا إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ أَن يَقُولُوا سَمِعْنا وَأَطَعْنَا وَأُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ‌ [3].

«چون مؤمنان را به خدا و پيامبرش فراخوانند تا ميانشان حكم كند سخنشان جز اين نيست كه مى‌گويند: شنيديم و اطاعت كرديم اينان رستگارانند.»

دهم- فرمانبرى در مسايل اجتماعى:

الف- فرمانبرى از پيامبر، انسان را در حالت هماهنگى با تعاليم اجتماعى و آداب والا قرار مى‌دهد (مثل اجازه گرفتن پيش از وارد شدن به خانه‌ها). خداوند