كس خداوند عزوجل او را دوست بدارد از ايمنان خواهد بود». [1]

دو- هنگامى كه دل به عشق الهى آباد شود معيار انسان به طور كلّى دگرگون مى‌شود، زيرا محبوبترين چيز در نظر او همان چيزى خواهد بود كه اطاعت خدا در آن نهفته باشد. در حديثى از شعيب عقرقوفى آمده است كه گفت به امام صادق عليه السلام عرض كردم: از ابوذر رحمه الله روايت شده است كه مى‌گفت: سه چيز است كه مردم آن را دوست نمى‌دارند و من بدانها عشق مى‌ورزم، من مرگ، فقر و بلا را دوست دارم. امام عليه السلام فرمود:

«اين سخن، آن چيزى را نمى‌گويد كه شما از آن مى‌فهميد، بلكه مقصود او اين بوده است كه مرگ در راه اطاعت خدا نزد وى محبوبتر از زندگى همراه با معصيت خدا، و تهيدستى با فرمانبرى از خدا نزد وى دوست داشتنى‌تر از توانگرى با معصيت خدا و بلا در راه اطاعت الهى در نزد وى بسى دوست داشتنى‌تر از تندرستى همراه با معصيت خدا مى‌باشد. [2]»

سوم- فرمانبرى از رسول، همان فرمانبرى از خداست:

الف- مهمترين حقيقتى كه قرآن مجيد پياپى آن را بيان مى‌كند اين است كه نبايد ميان خدا و رسول، تفاوت قائل شويم و به همين سبب مى‌بينيم كه امر به اطاعت رسول هميشه پس از امر به اطاعت خدا مى‌آيد، و در برخى آيات اين حقيقت به طور روشنترى بيان شده است.

خداوند مى‌فرمايد:

مَن يُطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ أَطَاعَ اللَّهَ وَمَن تَوَلَّى‌ فَمَا أَرْسَلْنَاكَ عَلَيْهِمْ حَفِيظاً* وَيَقُولُونَ طَاعةٌ فَإِذَا بَرَزُوا مِنْ عِنْدِكَ بَيَّتَ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ غَيْرَ الَّذِي تَقُولُ وَاللَّهُ يَكْتُبُ مَا يُبَيِّتُونَ فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ وَكَفَى‌ بِاللَّهِ وَكِيلًا [3].

«هركه از پيامبر اطاعت كند از خدا اطاعت كرده است و آنانكه سرباززنند پس ما تو را به نگهبانى آنها نفرستاده‌ايم. مى‌گويند فرمانبرداريم و چون از نزد تو بيرون شوند گروهى از ايشان‌