ت- يَاأَيُّهَا النَّاسُ اعْبُدُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ‌ [1].

«اى مردم! پروردگارتان را كه شما و پيشينيانتان را آفريده است بپرستيد. باشد كه پرهيزكار شويد.»

چهاردهم- توكّل، ميراث عبادت:

الف- نشانه عبادت خالص، توكّل بر خدا و يارى گرفتن از او به هنگام گرفتاريهاست.

خداوند مى‌فرمايد:

وَللَّهِ غَيْبُ السَّماوَاتِ وَالْأَرْضِ وَإِلَيْهِ يُرْجَعُ الْأَمْرُ كُلُّهُ فَاعْبُدْهُ وَتَوَكَّلْ عَلَيْهِ وَمَا رَبُّكَ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ‌ [2].

«و از آن خداست نهان آسمانها و زمين و به او باز گردانده مى‌شود همه كارها او را بپرست و بر او توكّل كن كه پروردگارت از آنچه به جاى مى‌آوريد غافل نيست.»

ب- با عبادت خالص، مؤمن عازم مبارزه با دشواريها مى‌شود. خداوند مى‌فرمايد:

رَبُّ السَّماوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا فَاعْبُدْهُ وَاصْطَبِرْ لِعِبَادَتِهِ... [3].

«پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دوست. او را بپرست و در پرستش او شكيبا باش...»

پانزدهم- سپاس از خدا، نشانه عبادت:

الف- هنگامى كه آدمى خداى خويش را خالصانه مى‌پرستد، هر نعمتى را كه به كف آورده و هر شرّى را كه از او دور شده، رحمتى از سوى خدا مى‌داند و به همين سبب بر خشنودىِ او فزوده مى‌گردد و شكر پروردگار را به جاى مى‌آورد.

خداوند مى‌فرمايد: