أَمْ لَهُمْ شُرَكَاءُ شَرَعُوا لَهُم مِنَ الدِّينِ مَا لَمْ يَأْذَن بِهِ اللَّهُ... [1].

«آيا شريكانى (براى خدا) دارند كه بى‌اذن خداوند آيينى براى آنها ساخته‌اند؟...»

هفتم- نفى خداواره‌ها:

الف- چگونه برخى از مردم در برابر خدا همتايان و شريكانى برمى‌گزينند؟

اين كار با پيروى از غير خدا به گونه‌اى دور از ارزشهاى حق صورت مى‌پذيرد، چه غير از خدا حرام را حلال مى‌شمرند و حلال را حرام و مردم از آنان پيروى مى‌كنند و بدين ترتيب به عرصه شرك، كشانده مى‌شوند. خداوند مى‌فرمايد:

اتَّخَذُوا أَحْبَارَهُمْ وَرُهْبَانَهُمْ أَرْبَاباً مِن دُونِ اللَّهِ وَالْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا إِلهاً وَاحِداً لَاإِلهَ إِلَّا هُوَ سُبْحَانَهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ‌ [2].

«حبرها وراهبان خويش و مسيح پسر مريم را به جاى اللَّه به خدايى گرفتند و حال آنكه مأمور بودند كه تنها يك خدا را بپرستند كه هيچ خدايى جز او نيست. منزّه است از آنچه شريكش مى‌سازند.»

ب- خداوند مى‌فرمايد:

... وَلَا يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضاً أَرْبَاباً مِنْ دُونِ اللَّهِ... [3].

«... و بعضى از ما بعضى ديگر را سواى خدا به پرستش نگيرد...»

برگزيدن خدايان غير از پروردگار يعنى پيروى از كسى در قانونگذارى (يا در سياست)، بدون اجازه خدا. ابوبصير مى‌گويد: از امام صادق عليه السلام دباره اين سخن پروردگار:

اتَّخَذُوا أَحْبَارَهُمْ وَ رُهْبَانَهُمْ أَرْبَاباً مِن دُونِ‌اللَّهِ... [4]. «آنها دانشمندان و راهبان خويش را