ولى افسوس كه اين سخن هرگز بديشان سودى نرساند، زيرا آنها در دنيا براى خدا همتا قرار دادند و از آنها پيروى كردند و از راه راست به دور افتادند و همين بود كه خداوند آنها را بر حذر مى‌دارد و مى‌فرمايد:

قُلْ ءَإِنَّكُمْ لَتَكْفُرُونَ بِالَّذِي خَلَقَ الْأَرْضَ فِي يَوْمَيْنِ وَتَجْعَلُونَ لَهُ أَندَاداً ذلِكَ رَبُّ الْعَالَمِينَ‌ [1].

«بگو: آيا به كسى كه زمين را در دو روز آفريده است كافر مى‌شويد و براى او همتايان قرار مى‌دهيد؟

اوست پروردگار جهانيان.»

پس كسى كه ما را آفريده و روزى‌مان را رسانده است و از خطرات حفظمان كرده و مسير ما به سوى اوست، شايسته‌تر براى پيروى است و روا نيست براى او همتايى قرار دهيم و همسنگى براى او بتراشيم كه همچون خدا دوستش بداريم و همچون پيروى از خدا از او پيروى كنيم و چنانكه به سخن پيامبران خدا گوش مى‌دهيم به سخن او نيز گوش فرادهيم.

ششم- نفى هر وليّى غير از خدا:

الف- يكى از حقايق عبادت الهى نفى ولايت غير خدا است، زيرا ولايت حق از آن خداست و روا نيست از رهبرى جز خدا پيروى كنيم. خداوند مى‌فرمايد:

اتَّبِعُوا مَاأُنْزِلَ إِلَيْكُم مِن رَبِّكُمْ وَلَا تَتَّبِعُوا مِن دُونِهِ أَوْلِيَاءَ قَلِيلًا مَاتَذَكَّرُونَ‌ [2].

«از آنچه از جانب پروردگارتان برايتان نازل شده پيروى كنيد، و از اوليا و معبودهاى ديگر غير او، پيروى نكنيد.»

پس ايمان به حق مستلزم تسليم قلبى در برابر حق و نفى عملىِ هرگونه پيروى در برابر موجودات غير خداست.

ب- همچنين ما نبايد از كسى كه خدا به پيروى از او دستور نداده و پيروى او راهى‌