در پرتو احاديث‌

توصيه‌هاى پيامبران و جانشينان ارجمند ايشان همگى آكنده از سفارشهايى به تقوى است، ولى توصيه‌هاى امام اميرالمؤمنين عليه السلام در نهج البلاغه از تابندگىِ خاصى برخورداراند و ما در اينجا براى آنكه پايان كار اين فصل، عطرآگين گردد فرازهايى از نهج‌البلاغه را برگزيديم و اميدوار هستيم كه دل خواننده عزيز از نور و شكوفايى آنها آكنده گردد:

اوّل- پرهيزكار، كسى است كه پند را مى‌شنود و زير بار مى‌رود.

«پس از خدا بترسيد مانند ترسيدن كسى كه پند را شنيد و زير بار رفت، مرتكب گناه شد و اعتراف نمود، ترسيده عمل نيكو بجا آورد، حذر نمود و شتافت، يقين حاصل نموده و رفتار خود را نيكو گردانيد، به او اندرز دادند، پذيرفت، او را ترسانيدند و ترسيد، منعش كردند و دورى كرد، اجابت نمود و بازگشت، رجوع كرده و توبه نمود، اقتدا كرد و متابعت نمود، راه راست به او نموده شد و آن را ديد، پس شتابان، جوينده حق گرديد و رستگار شد در حالتى كه گريزان بود، ذخيره بدست آورد و باطن خود را پاك گردانيد، معاد و بازگشت را آباد كرد و به توشه‌اى براى روز كوچ، راه و هنگام نيازمندى و جاى تنگدستى، پشت خود را قوى نمود و براى جايگاه هميشگى آن توشه را پيش از خود فرستاد. پس اى بندگان خدا پرهيزكار شويد و قصد كنيد چيزى را كه براى آن آفريده شده‌ايد و از منتها درجه چيزى كه شما را ترسانيده، بترسيد و شايسته بهشتى‌