... وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ‌ [1].

«... واز خدا بترسيد كه او سريع الحساب است.»

سوم- تقوى و ايمان به آخرت:

1- همان گونه كه ايمان به خدا، تقوى را رشد مى‌دهد، ايمان به آخرت نيز چنين مى‌كند، پس هرچه مؤمن ايام خدا را به ياد آورد؛ آنجا كه مردم در برابر پروردگار جهانيان، خواهند ايستاد و در انديشه مقدّماتى افتد كه بايد براى اين روز دهشتناك آماده سازد، به همان ميزان، تقوايش فزونى مى‌يابد و بدين گونه وقتى كه آدمى خداوند سبحان و آگاه به عملكرد خويش را ياد كند، ديگر انكار و ادّعا برايش سودى در بر نخواهد داشت.

يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَلْتَنظُرْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ‌ [2].

«اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! از خدا بترسيد و هركس بايد بنگرد كه براى فردايش چه فرستاده است از خدا بترسيد كه خدا به كارهايى كه مى‌كنيد آگاه است.»

2- در هر لحظه مرگ مى‌تواند آدمى را بربايد. در واقع هنگام مرگ است كه آدمى اعمالش رامى بيند. اگر آدمى متّقى باشد هرگز از مرگ، هراسى ندارد، در حالى كه شخص تبهكار كه توبه را به تأخير مى‌اندازد، پيوسته پرتو مرگى بر زندگى او سايه مى‌افكند كه او بيهوده از آن در گريز است. خداوند مى‌فرمايد:

يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ حَقَّ تُقَاتِهِ وَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنْتُم مُسْلِمُونَ‌ [3].

«اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! آنچنان كه شايسته تقواى الهى است از او بترسيد و جز در مسلمانى نميريد.»