براى ما آسان مى‌سازد. بر حسب اين حديث شريف، تسليم بايد در برابر خدا و پيامبران او باشد:

ابوبصير مى‌گويد: از امام صادق عليه السلام درباره اين آيه شريفه: إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلَّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيماً [1] پرسش كردم. امام عليه السلام فرمود:

«صلاة از آن پيامبر و تسليم در هر آنچه به ارمغان آورده از آن اوست. [2]»

چهارم- تسليم در برابر حق نه سنّت‌ها:

1- تسليم در برابر خدا و رسالتى كه آن را فروفرستاده است و ارزشهاى حقّى كه در آن وجود دارد (جز آيين‌هايى كه خداوند، دليلى بر آنها فرونفرستاده)، همان گوهر توحيد و روح آموزشهاى الهى و خاستگاه آزادى از جمود، تقليد، دنباله‌روى و در نتيجه از همه بتهايى كه در برابر پيشرفت، تحوّل و تكامل انسان مانع ايجاد مى‌كنند مى‌باشد و بدون رسيدن به اين سطح از توحيد، آدمى به حق ره نمى‌يابد، زيرا اين عوامل، مانع رسيدن او به حقايق هستند. آيات سوره بقره اين بينش را يادآورى مى‌كنند و از داستان «قبله» مثال مى‌آورد كه در آغاز به سمت مسجدالاقصى بوده است، سپس به سوى مسجدالحرام، تغيير مى‌يابد و اين اعتراض گروهى را برمى‌انگيزد كه قرآن آن را بيان مى‌دارد. خداوند سبحان مى‌فرمايد:

سَيَقُولُ السُّفَهَاءُ مِنَ النَّاسِ مَا وَلَّاهُمْ عَن قِبْلَتِهِمُ الَّتِي كَانُوا عَلَيْهَا قُلْ للَّهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ يَهْدِي مَن يَشَاءُ إِلَى‌ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ‌ [3].

«از مردم، آنان كه كم خردند، خواهند گفت: چه چيز آنها را از قبله‌اى كه روبه روى آن مى‌ايستادند برگردانيد؟ بگو: مشرق و مغرب از آنِ خداست و خدا هركس را كه بخواهد به راه راست هدايت مى‌كند.»