وَجَاهِدُوا فِي اللَّهِ حَقَّ جِهَادِهِ... [1].
«در راه خداوند چنان كه بايد جهاد كنيد...»
3- خداوند مىفرمايد:
إِنَّ هذَا لَهُوَ حَقُّ الْيَقِينِ* فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ [2].
«اين مطلب حق (منتهاى) يقين است* پس به نام پروردگار بزرگت تسبيح گوى.»
4- خداوند مىفرمايد:
يَوْمَئِذٍ يُوَفِّيهِمُ اللَّهُ دِينَهُمُ الْحَقَّ... [3].
«آن روز كه خدا جزايشان را به تمامى بدهد...»
5- شايد مفهوم اين آيه نيز چنين باشد:
هُنَالِكَ الْوَلَايَةُ للَّهِ الْحَقِّ هُوَ خَيْرٌ ثَوَاباً وَخَيْرٌ عُقْباً [4].
«در آنجا ثابت شد كه حق ولايت (منتهاى ولايت و قدرت) از آن خداوند است. اوست كه برترين ثواب، و بهترين عاقبت را (براى مطيعان) دارد.»
مشروط بر آن كه حق صفت ولايت باشد.
ت- حقّ، به معناى مالكيّت:
گاهى حق به معناى داشتن چيزى يا برخوردارى از نوعى سلطه بر چيزى به نسبتى معيّن است كه وحى و عقل آن را روشن مىكند.
پس آدمى برخود، عملكرد و مال خويش مسلّط است و طبيعت براساس سنّت الهى در اختيار اوست.
1- خداوند سبحان براى دَيْن احكامى قرار داده كه از جمله آن نوشته و ثبت شدن
[1] - سوره حجّ، آيه 78.
[2] - سوره واقعه، آيات 95- 96.
[3] - سوره نور، آيه 25.
[4] - سوره كهف، آيه 44.