ديگر سخن فراموش كردن بهره‌اى از كتاب مى‌باشد. خداوند مى‌فرمايد:

... وَنَسُوا حَظّاً مِمَّا ذُكِّرُوا بِهِ... [1].

«... وبخشى از آنچه را به آنها گوشزد شده بود، فراموش كردند...»

2- نيز خداوند مى‌فرمايد:

وَمِنَ الَّذِينَ قَالُوا إِنَّا نَصَارَى‌ أَخَذْنَا مِيثَاقَهُمْ فَنَسُوا حَظّاً مِمَّا ذُكِّرُوا بِهِ فَأَغْرَيْنَا بَيْنَهُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاءَ إِلَى‌ يَوْمِ الْقِيَامَةِ... [2].

«... و از كسانى كه گفتند ما نصرانى هستيم پيمان گرفتيم. پس قسمتى از اندرزهايى را كه به آنها داده بوديم فراموش كردند و ما نيز ميان آنها تا روز قيامت كينه و دشمنى افكنديم...»

آيا مى‌بينيد؟ آنها هنگامى كه بهره‌اى از كتاب را واپس نهادند خداوند از ايشان انتقام كشيد و تا هميشه در آتش اختلافات خواهند سوخت.

شايد بهره‌اى كه آنها آن را پس زدند همان ولايت خداوندى باشد، زيرا آن ريسمان خداست كه اگر مؤمنان بدان چنگ درزنند در دژ الهى جاى گيرند واز تفرقه در امان بمانند.

نوزده- حسد، مانع حق:

گاهى حسد، مانع از آن مى‌شود كه آدمى از حق پيروى كند.

خداوند مى‌فرمايد:

وَدَّ كَثِيرٌ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ لَوْ يَرُدُّونَكُمْ مِنْ بَعْدِ إِيمَانِكُمْ كُفَّاراً حَسَداً مِنْ عِندِ أَنْفُسِهِمْ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ الْحَقُّ... [3].

«بسيارى از اهل كتاب، با آنكه حقيقت بر آنها آشكار شده، از روى حسد، دوست دارند شما را پس از ايمان آوردنتان به كفر باز گردانند...»