«روزى كه كافران به آتش عرضه شوند: آيا اين حقيقت نيست‌؟...»

پس اگر قرار است در اين سرا يا آن سرا، سرانجام به حق اعتراف شود پس ستيزه جويى چرا؟

سيزده- حق ماندگار است:

1- حق از سوى خداست و خداست كه محقّق شدن آن را تضمين كرده است، همان گونه كه بر باطل خط بطلان مى‌كشد و آن را به كنارى وامى‌نهد. خداوند مى‌فرمايد:

لِيُحِقَّ الْحَقَّ وَيُبْطِلَ الْبَاطِلَ وَلَوْ كَرِهَ الْمُجْرِمُونَ‌ [1].

«تا حق را ثابت و باطل را ناچيز گرداند. هر چند گناهكاران ناخشنود باشند.»

2- مجرمان، محقّق شدن حق و خط بطلان كشيدن بر باطلى را كه بر آن قرار دارند ناخوش مى‌شمرند و در راه جلوگيرى از اراده الهى مى‌كوشند ولى سرانجام شكست مى‌خورند (و در اين ميان ايمان به حق، بهتر و از عاقبتى برتر برخوردار است). خداوند گاهى حق را با سخنى محقّق مى‌سازد كه اثبات كننده صدق حق است. خداوند مى‌فرمايد:

وَيُحِقُّ اللَّهُ الْحَقَّ بِكَلِمَاتِهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُجْرِمُونَ‌ [2].

«و خداوند با كلمات خود حق را به اثبات مى‌رساند، اگرچه مجرمان را ناخوش آيد.»

3- از آنجا كه خداوند به آنچه در سينه‌ها نهفته است آگاه مى‌باشد، لذا حجّت او نافذ است و سخنان او محو كننده باطل. خداوند مى‌فرمايد:

... وَيَمْحُ اللَّهُ الْبَاطِلَ وَيُحِقُّ الْحَقَّ بِكَلِمَاتِهِ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ [3].

«... و خدا به كلمات خود باطل را محو مى‌كند و حق را ثابت مى‌گرداند. او به هرچه در دلها