عِيَالَاتِكُمْ»، وَقَالَ: «الْحَاجُّ مَغْفُورٌ لَهُ، وَمَوْجُوبٌ لَهُ الْجَنَّةُ، وَمُسْتَأْنَفٌ لَهُ الْعَمَلُ وَمَحْفُوظٌ فِي أَهْلِهِ وَمَالِهِ» [1].

«حجّ و عمره بگزاريد تا جسمتان به سلامتى گرايد، و روزيتان فزونى پيدا كند، و مخارج خانواده‌تان تأمين گردد.» نيز مى‌فرمايد:

«حاجى، بخشوده است و بهشت بر او واجب، مى‌تواند كار خويش را از سر گيرد و خانواده و مالش محفوظ خواهد بود.»

6- از معاوية بن عمّار نقل است كه گفت: از ابو عبداللَّه عليه السلام شنيدم كه مى‌فرمود:

«الْحَجُّ ثَلَاثَةُ أَصْنَافٍ: حَجٌّ مُفْرَدٌ وَقِرَانٌ وَتَمَتُّعٌ بِالْعُمْرَةِ إِلَى الْحَجِ‌

، وَبِهَا أَمَرَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله و سلم‌

، وَالْفَضْلُ فِيهَا وَلَا نَأْمُرُ النَّاسَ إِلَّا بِهَا» [2].

«حجّ سه‌گونه‌است: حجّ‌مفرد، حجّ‌قِران، وحجّ‌تمتّع، وپيامبر صلى الله عليه و آله بدين دستور داده است و ما نيز جز بدان دستور نمى‌دهيم.»

تفصيل احكام:

تعريف حجّ‌

حجّ شريعتى است از شرايع الهى، و مقصود از آن در آيين اسلام عبارت است از: آهنگ بيت اللَّه‌الحرام و اماكن متبرّكه براى اداى اعمالى مخصوص در آنجا، در مقطع زمانى خاص.