به ابراهيم نبى مى‌فرمايد: (وَأَذِّن فِي النَّاسِ بِالْحَجِّ)، و بدين سان شخص محرم هنگام بستن احرام خدا را لبّيك مى‌گويد: «لَبَّيكَ اللَّهُمَّ لَبَّيكَ». گفتن اين جمله نيز از شرايط احرام است.

خداوند مى‌فرمايد:

(الْحَجُّ أَشْهُرٌ مَعْلُومَاتٌ فَمَن فَرَضَ فِيهِنَّ الْحَجِّ...) [1]

«حجّ در ماههاى معيّنى است، هر كه در آن ماهها اين فريضه را ادا كند...»

2- شخص مُحْرِم بايد چهار چيز اساسى را ترك گويد:

الف- جماع [الرَّفَث‌]

و آن عبارت است از همبستر شدن با زنان. شرع مقدّمات اين كار را نيز حرام دانسته كه عبارتند از عقد، شهادت دادن بر عقد، نگاه كردن به زنان از روى شهوت، لمس زنان و آنچه نظير جماع باشد همچون استمناء، منظور دورى جستن از شهوت جنسى در همه ابعاد آن است.

ب- گناه [الْفُسُوق‌]

ميهمانان خدا در لحظاتى روحانى به سر مى‌برند به دور از وابستگى به قوميّت و زمين، پس فخر فروشى و برترى جويى به هر وسيله‌اى بر ايشان حرام است: