أَكْبَرُ عَلى‌ مَا هَدَانَا اللَّهُ أَكْبَرُ عَلى‌ مَا رَزَقَنَا مِنْ بَهِيمَةِ الْأَنْعَامِ، وَالْحَمْدُ للَّهِ عَلى‌ مَا أَبْلَانَا».

اين شعارِ اهل منى‌ است كه پس از نمازها و در هر زمان و مكانى كه بخواهند آن را سر مى‌دهند.

5- بر كسى كه تا غروب آفتاب روز دوازدهم در منى‌ باقيمانده واجب است كه شب سيزدهم را نيز در آنجا بيتوته كند. همچنين مبيت در شب سيزدهم بر كسى كه در احرام از زنان و شكار پرهيز نكرده واجب است. و اوْلى اين است كه اين حكم، رفث (اعمال جنسى)، فسوق (گناه)، جدال (قَسَم) و هر آنچه خداوند در احرام حرام كرده را، شامل گردد.

6- كسى‌كه روز دوازدهم به‌مكّه روان شود نبايداز حدود منى‌ خارج شود، مگر پس از زوال آفتاب [ظهر شرعى‌]، ولى كسى كه در روز سيزدهم بيرون مى‌شود جايز است پيش از زوال آفتاب نيز خارج گردد.

13- رمى جمره‌هاى سه‌گانه‌

حديث شريف:

از امام صادق عليه السلام نقل است كه فرمود:

«مَنْ تَرَكَ رَمْيَ الْجِمَارِ مُتَعَمِّداً لَمْ تَحِلَّ لَهُ النِّسَاءَ وَعَلَيْهِ الْحَجُّ مِنْ قَابِلٍ» [1].