خلاصه باشد شايد آن را حفظ كنم. پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: تو را به پنج چيز سفارش مى‌كنم: دل نبستن به آنچه در دست مردم است كه اين ثروت حاضر است، و پرهيز از طمع چون طمع فقر حاضر است، و نماز بخوان مانند كسى كه در حال وداع (از دنيا) است، و بپرهيز از كارى كه بايد از آن عذرخواهى كنى، و براى برادر خود دوست بدار آنچه را براى خود دوست مى‌دارى.»

زشتى، سفاهت و ستم‌

سعادت و خوشبختى از آن كسى است كه اخلاق خود را نيكو گرداند، و ارزش و اندازه خود را بداند، و به مردم انصاف روا دارد، حقوق آنان را بشناسد و به مردم أدا كند. تنها در چنين حالتى است كه انسان از آرامش نفسانى، روابط مستحكم و متين، نام نيك و حيثيّت و اعتبار، بهره‌مند مى‌شود، امّا انسان بد اخلاق هميشه از گناهى توبه نكرده كه مرتكب گناه ديگر مى‌شود و هميشه او را بد زبان، بد كردار، احمق و ستمگر نسبت به حقوق مردم مى‌يابى:

1- امام باقر عليه السلام فرمود:

«من قُسِّم له الخُرْق حُجِب عنه الإيمان» [1].

«هركه را نادانى و كودنى قسمت شود، ايمان از او پوشيده مى‌شود.»

2- از امام صادق عليه السلام روايت شده:

«إنّ سوء الخلق ليفسد العمل كما يفسد الخلّ العسل» [2].

«بد اخلاقى، عمل را تباه مى‌كند همانسان كه سركه عسل را فاسد مى‌كند.»