را كه انجام مى‌دهيد نمى‌داند.»

يعنى بالجلود الفروج» [1].

و مقصود خداوند از پوستها، فرجها مى‌باشد...»

تزكيه نفس‌

همانسان كه كنترل اعضاى ظاهرى، بر تو واجب است، سركوب نفس سركش، و كنترل تمايلات نفسانى نيز واجب است، بدينسان بايد نفس خود را تأديب، تزكيه و تطهير نمائى، زيرا نفس شايسته‌ترين چيز است اگر براى اصلاح آن تلاش كنى، و خطرناكترين چيز است اگر فراموشش نمائى و يا از آن غافل بمانى.

خداوند سبحان مى‌فرمايد:

(وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى‌* فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَى‌) [2].

«و آن كس كه از مقام پروردگارش ترسان باشد و نفس را از هوا باز دارد* قطعاً بهشت جايگاه اوست.»

و باز مى‌فرمايد:

(وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا* فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا* قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا* وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا) [3].

«قسم به جان آدمى و آن كس كه آن را آفريده و منظّم ساخته* پس فجور و تقوا را به او الهام كرده است* كه هركس نفس خود را پاك و تزكيه كرده، رستگار شده* و آن كس كه نفس خويش را به گناه آلوده ساخته، نوميد و محروم گشته است.»