عِزّاً لِلْإِسْلَامِ» [1].

«خداوند ايمان را براى تطهير دل از شرك واجب فرمود، و نماز را براى پاك شدن از كبر، زكات را براى آسان نمودن روزى، روزه را آزمايشى براى اخلاص بندگان، حجّ را وسيله نزديكى مسلمانان، جهاد را براى سربلندى اسلام واجب كرد.»

تفصيل احكام‌

با تأمّل دراين آيات و روايات درك مى‌كنيم كه از والاترين اهداف و انگيزه‌هاى جهاد در همه سطوح آن، مخصوصاً آنجا كه به جنگ و نبرد تبديل شود، پاك كردن نفس از شك و ريب، جستجوى وسيله براى تقرّب به خدا و نجات از آتش است و اينكه انسان گواه بر مردم و برگزيده در ميان مردم باشد.

براى روشن شدن اين اهداف، از آياتى كه ذكر شد بصيرتهاى زير را الهام مى‌گيريم:

الف- جهاد نشانه راستى ايمان است. وقتى كه كسى ادّعاى ايمان مى‌كند ولى از وارد شدن به صحنه مبارزه و نبرد با دشمنان دين، دريغ مى‌ورزد، در واقع هنوز در اعتقاد خود ترديد دارد، امّا اگر وارد صحنه پيكار شد، عملًا بر وسوسه‌هاى نفسى غلبه يافته و با ادامه مبارزه، ايمان او جلاى بيشترى مى‌يابد، قلب او بيشتر پاك مى‌شود، و از كوره آزمايش موفّق بيرون مى‌گردد.

بدين سان است كه جهاد گواه راستى ايمان، و وسيله‌اى براى افزايش و استحكام آن مى‌باشد، ازاين بصيرت احكام زير استنباط مى‌شود: