نام کتاب : احكام زكات و فقه صدقات نویسنده : مدرسى، سيد محمد تقى جلد : 1 صفحه : 20
«خداوند متعال زكات را قرين نماز قرار داده و فرموده:
(وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ) پس هر كس
نماز را برپا دارد امّا زكات ندهد مثل اين است كه نماز را هم برپا نداشته است.»
[1]
5- بازهم امام باقر عليه السلام فرمود:
«هيچ بندهاى نيست كه زكات مالش را ندهد مگر اينكه خداوند در روز
قيامت، مارى از آتش را مأمور مىسازد كه بر گردن او حلقه زده و به گوشت بدن او نيش
بزند تا زمانى كه خداوند از حساب فارغ شود و اين همان قول خداوند است كه فرمود:
(... سَيُطَوَّقُونَ مَا بَخِلُوا بِهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ...)[2] (بزودى در روز قيامت، آنچه را نسبت به آن بخل
ورزيدند، مانند طوقى به گردنشان مىافكنند).» [3]
6- از امام باقر عليه السلام روايت شده است كه فرمود:
«پيامبر خدا صلى الله عليه و آله در مسجد نشسته بود كه فرمود: فلانى
بلند شو! فلانى بلند شو! فلانى بلند شو! فلانى بلند شو! تا اينكه پنج نفر را بلند
كرده و از مسجد بيرون نمود و فرمود: از مسجد ما خارج شويد و در آن نماز نخوانيد در
حاليكه شما زكات را پرداخت نمىكنيد.» [4]
[1] - وسائل الشيعه، ج 6، كتاب الزكاة، باب 3، ابواب ما تجب فيه
الزكاة، ص 11، حديث 2.