9- مكلّف مى‌تواند خود خوراك را به فقير بدهد يا قيمت آن را و اگر قيمت را مى‌دهد بنابر احتياط به پولهاى رايج اكتفا كند و نبايد جنس ديگرى را به عنوان قيمت بدهد (مثلًا لباسى را به عنوان قيمت يك صاع از خوراك ندهد).

10- خوراكى را كه به عنوان فطره مى‌دهد بايد سالم باشد. پس معيوب و فاسد كفايت نمى‌كند همچنين بايد مخلوط به خاك و مانند آن نباشد مگر اينكه خالص آن به مقدار يك صاع باشد يا مقدار اندكى مخلوط باشد كه از نظر عرف قابل مسامحه و گذشت است.

11- كسى كه فطره چند نفر بر او واجب است، لازم نيست فطره همه را از يك جنس بدهد بلكه مى‌تواند فطره برخى را از گندم يا قيمت آن بدهد، و فطره برخى ديگر را از برنج يا قيمت آن بپردازد.

وقت وجوب فطره:

12- وقت وجوب فطره، با فراهم آمدن كلّيه شرايط ياد شده، از شب عيد است تا ظهر روز عيد براى كسى كه نماز عيد نمى‌خواند امّا اگر بخواهد نماز عيد بخواند احوط اين است كه قبل‌از نماز فطره را بدهد و اگر تأخير بيندازد، چنانچه آن را جدا كرده باشد، آن را به نيّت فطره بدهد و گرنه بنابر احتياط باز هم بايد پرداخت كند امّا نه قصد ادا كند و نه قصد قضا.

13- فطره را نبايد قبل از ماه رمضان بدهد امّا دادن آن در بين ماه رمضان، بنابر اظهر جايز است و احتياط اين است كه در وقتش بدهد.