تفصيل احكام‌

1- در هنگام شروع به نماز، واجب است نسبت به دخول وقت نماز، علم يا اطمينان پيدا كند و نماز قبل از وقت جايز نيست. و اگر كسى قبل از وقت، نماز بگزارد، باطل است و براى او حساب نمى‌شود.

2- وقت نماز را مى‌توان از راههاى زير تشخيص داد:

الف- خود شخص علم پيدا كند در صورتيكه قادر به تشخيص فجر، زوال، طلوع و غروب خورشيد باشد.

ب- به شهادت دو شاهد عادل اعتماد كند زيرا چنين شهادتى در نزد عقلاء، مفيد اطمينان است و ظاهر اين است كه شهادت يك شاهد عادل نيز كفايت مى‌كند چون شهادت يك نفر عادل نيز در نظر عقلاء، اطمينان آور است.

ج- به اذان مؤذّن ثقه و مورد اطمينان اعتماد كند. برخى از فقها عدالت مؤذّن را شرط مى‌دانند ولى اقوا اين است كه وثوق واطمينان به او كفايت مى‌كند و عدالت شرط نيست.

د- به محاسبات علمى مطمئن اعتماد كند در صورتيكه از اهل خبره ثقه صادر شده و اطمينان آور باشد.

3- مقيّد بودن به فرارسيدن وقت واجب است و قبل از دخول وقت، بجا آوردن نماز جايز نيست و اگر كسى عمداً قبل از وقت، نماز بخواند، هر چند در اثناى نماز هم وقت داخل شود، نماز او باطل است.

4- اگر با اعتقاد دخول وقت، نماز گزارد و بعداز اتمام نماز، متوجّه شود كه قبل از وقت، نماز خوانده است، نماز او باطل و اعاده آن واجب است، امّا اگر در هنگام نماز، وقت داخل شده باشد نماز او صحيح‌