بود، و در حال سجده آرنج‌ها را به زمين نچسبانده بود (و بازوها و آرنجا را از زمين و پهلو جدا نگاهداشته بود) و مانند پرنده‌اى بال‌دار مى‌نمود.

دو ركعت را به همين ترتيب بجا آورد و در حاليكه انگشتان دستش بهم چسبيده بود به تشهّد نشست، و چون از تشهّد فراغت يافت، سلام داد و بعد فرمود: اى حمّاد! چنين نماز بگزار، در هنگام نماز به جاى ديگر التفات نكن و با دست و انگشتانت بازى نكن و آب دهن به طرف راست پا چپ يا جلو نينداز. [1]»