آداب مكان نمازگزار

فقها، شمارى از آداب مربوط به مكان نمازگزار و مكروهات و مستحبّات آن را بر شمرده‌اند كه ما قسمتى از آنها را با ذكر روايات شريفه منقول از معصومين عليهم السلام، بيان مى‌كنيم، و ظاهر اين است كه امر و نهى موجود در اين روايات، دلالت بر استحباب و كراهت دارند نه وجوب و حرمت.

1- در مساجد نماز بخوان‌

امام على عليه السلام مى‌فرمود:

«من اختلف إلى المسجد أصاب إحدى الثمان: أخاً مستفاداً في اللَّه، أو علماً مستطرفاً، أو آية محكمة، أو يسمع كلمة تدلّ على هدى، أو رحمة منتظرة، أو كلمة تردّه عن ردى، أو يترك ذنباً خشية أو حياءً» [1].

«كسى كه به مسجد آمد و شد داشته باشد به يكى از هشت چيز مى‌رسد: برادرى كه در راه خدا از او استفاده خواهد شد، يا دانشى جديد و بديع، يا آيه‌اى محكم، يا سخنى مى‌شنود كه او را به راه هدايت، رهنمون مى‌شود، يا به رحمت مورد انتظارى مى‌رسد، يا سخنى مى‌شنود كه وى را از هلاكت باز مى‌دارد و يا گناهى را از جهت خوف و ترس و يا از جهت شرم و حيا ترك مى‌كند.»