الف- نماز در مكان غصبى يا هر مكانى كه صاحب آن اجازه نداده باشد.

(جزئيات اين مورد را بعداً ذكر خواهيم كرد) بدون شك، قول فقها دراين مورد مطابق با احتياط است.

ب- نماز در جايى كه ايستادن در آن حرام باشد مثل اينكه اسماء جلاله و متبرّكه يا آيات قرآن كريم، بر روى فرش يا سنگفرش، نقش شده باشد.

همچنين نماز بر روى قبر پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و ائمّه معصومين عليهم السلام جايز نيست زيرا اين عمل، هتك حرمت آنان محسوب مى‌شود.

ج- نماز در محلّى جلوتر از قبر معصوم عليه السلام يا برابر با آن مگر اينكه حايلى وجود داشته باشد، به شرط اين كه عرف، وجود حايل را عامل بر طرف كننده بى‌احترامى و بى‌ادبى نسبت به مقام معصوم، بداند.

د- نماز در اماكنى كه زندگى انسان را در معرض خطر قرار مى‌دهد مانند اماكنى در جبهه‌هاى جنگ كه در هر لحظه در معرض بمباران مى‌باشد، يا اماكنى كه در معرض هجوم حيوانات درنده است، يا ساختمانهايى كه در حال فروريختن و سقوط مى‌باشد. عدم صحّت نماز در اماكن ياد شده، مطابق با احتياط مستحبّ است.

ه- نماز در مكانى كه متحرّك است و استقرار ندارد، مانند وسيله نقليّه متحرّك در غير حالت اضطرار، يا جايگاهى كه لرزان است به گونه‌اى كه باعث سلب طمأنينه و آرامش واجب، از نمازگزار مى‌شود.

و- نماز در جايى كه نمازگزار نمى‌تواند نمازش را بطور صحيح بجا آورد، مانند نماز در ميان ازدحام شديد جمعيّت كه ممكن است نماز انسان را با بطلان، مواجه سازد، يا نماز در محلّ وزش تندباد يا ريزش شديد باران كه ممكن است از به اتمام رساندن نماز مانع شود. احتياط مستحبّ اين است كه در چنين اماكنى، نماز شروع نشود و همچنين در هر جايى كه‌