اگر نجاست به آن اصابت كند، نماز خواندن با آن اشكال ندارد.»

3- زراره در حديث طولانى نقل كرده كه صاحب وسائل آن را، قطعه قطعه نقل كرده است وى مى‌گويد: از امام عليه السلام پرسيدم كه به لباس من خون دماغ يا غير آن يا منى اصابت كرده است، ومن آن را علامت گذارى كردم تا اين كه آب پيدا كنم، پس آب پيدا كردم، و وقت نماز رسيد ولى من فراموش كردم كه لباسم نجس است و نماز خواندم و بعداز آن به ياد آوردم؟ امام عليه السلام فرمود:

«تعيد الصلاة وتغسله».

«نماز را اعاده مى‌كنى و لباس را مى‌شويى.»

قلت: فإن لم أكن رأيت موضعه وعَلِمْتُ أنّه أصابه فطلبته فلم أقدر عليه، فلمّا صلّيت وجدته؟

گفتم: اگر محلّ نجاست را نديدم ولى مى‌دانستم كه نجاست به آن اصابت كرده، و هر چند جستجو كردم محلّ آن را نيافتم و زمانى كه نماز گزاردم، يافتم؟ امام عليه السلام فرمود:

قال: «تغسله وتعيد» [1].

«لباس را مى‌شويى و نماز را اعاده مى‌كنى.»

قلت: فإن ظننت أنّه قد أصابه ولم أتيقّن ذلك، فنظرت فلم أرَ فيه شيئاً ثمّ صلّيت فرأيت فيه؟

گفتم: اگر گمان كردم كه نجاست به لباسم رسيده ولى يقين حاصل نكردم و نگاه كردم و چيزى نديدم، سپس نماز گزاردم و بعد نجاست را ديدم؟ فرمود: