2- عدالت در عرصه سياست‌

قرآن كريم:

1- (وَالَّذِينَ اسْتَجَابُوا لِرَبِّهِمْ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَمْرُهُمْ شُورَى‌ بَيْنَهُمْ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ) [1].

«و كسانى كه دعوت پروردگارشان را اجابت كرده و نماز را برپا مى‌دارند و كارهايشان به صورت مشورت در ميان آنهاست و از آنچه به آنها روزى داده‌ايم انفاق مى‌كنند.»

2- (فَبِمَا رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنتَ لَهُمْ وَلَوْ كُنتَ فَظّاً غَلِيظَ الْقَلْبِ لَانفَضُّوا مِن حَوْلِكَ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِي الْأَمْرِ فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى‌ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَوَكِّلِينَ) [2].

«به (بركت) رحمت الهى، در برابر آنان [/ مردم‌] نرم (و مهربان) شدى و اگر خشن و سنگدل بودى، از اطراف تو، پراكنده مى‌شدند. پس آنها را ببخش و براى آنها آمرزش بطلب و در كارها، با آنان مشورت كن امّا هنگامى كه تصميم گرفتى، (قاطع باش و) بر خدا توكّل كن زيرا خداوند متوكّلان را دوست دارد.»