ب- و كسانى كه به سوگند از زنان خود كناره مى‌گيرند را پس از گذشت چهار ماه به گزينش ميان طلاق و شكستن سوگند و متحمّل شدن كفّاره آن دستور مى‌دهد، فرمانبردار باشند.

5- بر ماست كه جز حق بر زبان نياوريم و حق را به هنگام گواهى دادن به درستى رسالت و دعوتهاى الهى، و همچنين به هنگام گواهى دادن درباره حقوق مردم، كتمان نكنيم.

6- كتمان حقّ اگر براى مردم گمراهى درپى داشته باشد، بر دانشمندان و علما حرام مى‌باشد.

7- جايز نيست زنان آنچه در رحم دارند را بپوشانند و كتمان كنند.

8- واجب است آن را بگوييم كه در درونمان است، و جايز نيست سخنى بگوييم كه از دورنمان بر نمى‌تابد، چه، اين از ويژگيهاى دورويان و منافقان است كه خداوند درباره آنان مى‌فرمايد:

(يَقُولُونَ بِأَفْوَاهِهِم مَا لَيْسَ فِي قُلُوبِهِمْ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا يَكْتُمُونَ) [1].

«به زبان خود چيزى مى‌گويند كه در دلهايشان نيست و خداوند از آنچه كتمان مى‌كنند آگاهتر است.»

سخن پايانى:

بيگمان قرآن كتاب امنيّت و آرامش است، و بايد در تمام ابعاد از آيات آن پيروى كنيم تا به نعمت امنيّت دست يافته واز ترس واندوه رهايى يابيم.