از اينرو اگر زنى- مثلًا- به ديدن فيلمهاى جنسى در حضور فرزندان خود خو بگيرد بطوريكه اين عمل او بر اخلاق و رفتار ايشان تأثير منفى بگذارد، مرد مى‌تواند زن را از اين كار منع كرده و حدود و احكام الهى را به عنوان سرپرست خانه در محيط خانه جارى سازد.

دوّم: احكامى كه با زندگى زناشويى پيوندى مستقيم ندارد؛ مانند نماز نخواندن، بجانياوردن حج، عادت به غيبت و تهمت و اهمال در پرداخت خمس و زكات و ديگر حقوق شرعى ومانند اينها توسّط زن.

دراين جا نيز به نظر مى‌رسد مرد مى‌بايست در حدّ توان از نفوذ و چيرگى خود در اقامه حدود الهى و اجراى احكام خداوند استفاده كند.

از آنجا كه حكمت و دورانديشى و همچنين سخت كوشى مردان بيش‌از زنان است و ايشان به عنوان تأمين كننده نيازهاى خانواده تلقّى مى‌شوند، بايد از دورانديشى، سخت كوشى و اموال خود با هر وسيله و روش مجاز و ممكنى در راه به كار بستن احكام شريعت در فضاى خانه و خانواده، بهره جويند. به عنوان مثال مرد مى‌تواند ايجاد رفاه بيشتر در خانواده را به التزام بيشتر افراد خانواده نسبت به احكام شرعى مشروط كند ومثلًا بگويد: اگر نمازهاى خود را به موقع بجا آوريد، به يك مسافرت خواهيم رفت، و گرنه نمى‌رويم. و يا مثلًا مى‌تواند درپى سرزدن گناهى از ايشان مدّتى را از ايشان دورى كند، و مانند اينها.

ج- مديريّت امور خانواده: مرد مى‌بايست آنگونه كه خود صلاح مى‌داند خانه را اداره كند، زن نيز اگر تمام و كمال به حقوقش رسيده باشد