از همين رو بر مؤمن واقعى است كه عملًا به موارد زير اهتمام ورزد:

الف- گزينش نيكوترين سخنان و دورى جستن از ناسزاگويى و زياده‌روى و سخنان ناروا، بگونه‌اى كه حتّى در فراخواندن طاغوتها به راه راست، مؤمن، بايد نيكوترين كلمات را گزينش كند، همچنانكه حضرت موسى عليه السلام در رويارويى با فرعون چنين كرد.

ب- برگزيدن نزديكترين راههاى ممكن به صواب و دورترين آنها از حسّاسيّتها و تندرويها و پرهيز از ورود به فتنه‌هاى اجتماعى كه در آن انسانهاى غوغاپيشه دخالت دارند. مؤمن واقعى بايد با خرد خود هر تعصّبى را فرونشاند و با پرهيزكارى خود زمام منيّت و خود پسندى را مهار كند.

ج- برگزيدن ميانه‌ترين راه در گذران زندگى و معيشت. چون كه، اقتصاد و ميانه‌روى در معيشت از ويژگيهاى پرهيزكاران مى‌باشد. و اين امر تنها با تدبير ميسّر مى‌شود.

د- همچنانكه هر فردى بايد روش اقتصادى روشنى براى گذران زندگى خود ترسيم كند، و درآمد ساليانه خود را با هزينه‌ها بسنجد، جمعيّتهاى سازمان يافته (جمعيّتهاى سياسى و جنبشهاى اسلامى و مؤسّسه‌هاى خيريّه و شركتهاى اقتصادى و...) و همچنين دولتها و سازمانهاى دولتى نيز بايد مجدّانه به موازنه اقتصادى اهتمام ورزند. نبايد هزينه‌ها از درآمدها بيشتر شود، در واقع بايد اينگونه مجامع و مراكز از اسراف و تجمّل گرايى دورى گزينند.