ششم: همگى بايد به هنگام بروز بحرانهاى بهداشتى خطرناك، چون شيوع بيماريهاى مسرى و مهلك در امر مبارزه با عواملى ضد بهداشت و سلامت عمومى، سهيم شوند.

دوّم- سلامتى و بهداشت، حقّ طبيعى انسان‌

قرآن كريم‌

(يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاكُم مِن ذَكَرٍ وَأُنثَى‌ وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوباً وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِندَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ) [1].

«اى مردم! ما شما را از يك مرد و زن آفريديم و شما را تيره‌ها و قبيله‌ها قرار داديم تا (حقوق) يكديگر را بشناسيد؛ گرامى‌ترين شما نزد خداوند با تقواترين شماست؛ خداوند دانا و آگاه است.»

رهيافت وحى:

به نظر مى‌رسد مراد از « (لِتَعَارَفُوا)/ يكديگر را بشناسيد» در اين آيه شريفه همان مفهوم به رسميت شناختن متقابل حقوق يكديگر باشد، حقوقى كه يكى از مهمترين آنها حقّ حيات مى‌باشد كه خود شامل حقّ برخوردارى از امنيّت و حقّ تأمين ضرورات زندگى (همچون حقّ برخوردارى از غذا، نوشيدنى، مسكن و ...) و حقّ سلامتى مى‌شود.