5- سادگى و دورى از زياده‌روى‌

قرآن كريم:

1- (وَالَّذِينَ إِذَا أَنفَقُوا لَمْ يُسْرِفُوا وَلَمْ يَقْتُرُوا وَكَانَ بَيْنَ ذلِكَ قَوَاماً) [1].

«و كسانى كه هرگاه انفاق كنند، نه اسراف مى‌نمايد و نه سختگيرى؛ بلكه در ميان اين دو، حد اعتدالى دارند.»

2- (وَهُوَ الَّذِي أَنْشَأَ جَنَّاتٍ مَعْرُوشَاتٍ وَغَيْرَ مَعْرُوشَاتٍ وَالنَّخْلَ وَالزَّرْعَ مُخْتَلِفاً أُكُلُهُ وَالزَّيْتُونَ وَالرُّمّانَ مُتَشَابِهاً وَغَيْرَ مُتَشَابِهٍ كُلُوا مِن ثَمَرِهِ إِذَا أَثْمَرَ وَآتُوا حَقَّهُ يَوْمَ حَصَادِهِ وَلَا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لَايُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ) [2].

«اوست كه باغهاى معروش [/ باغهايى كه درختانش روى داربست‌ها قرار دارد،] و باغهاى غير معروش [/ باغهايى كه نياز به داربست ندارد] را آفريد؛ همچنين نخل و انواع زراعت را، كه از نظر ميوه و طعم باهم متفاوتند؛ و (نيز) درخت زيتون و انار را، كه از جهتى باهم شبيه، و از جهتى تفاوت دارند؛ (برگ و ساختمان ظاهريشان شبيه يكديگر است، در حالى كه طعم ميوه آنها متفاوت مى‌باشد.) از ميوه آن به هنگامى كه به ثمر مى‌نشيند، بخوريد؛ و حق آن را به هنگام درو، بپردازيد؛ و اسراف نكنيد، كه خداوند مسرفان را دوست ندارد.»

3- (وَآتِ ذَا الْقُرْبَى‌ حَقَّهُ وَالْمِسْكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ وَلَا تُبَذِّرْ تَبْذِيراً) [3].