رأس واحدهاى درسى خود بگنجانند، و آيات قرآن كريم را پايه دروس فقهى و عقيدتى خود قرار دهند، و بيشتر وقت طلّاب را با درسهاى اضافى‌اى كه امروزه، زياد مفيد فايده نمى‌باشند، پر نكنند.

3- همچنين بايد مردم را از رهگذر اهتمام بيشتر به زمينه‌هاى تربيتى و تبليغاتى، آگاه به كتاب الهى تربيت كرد، بگونه‌اى كه در آيات آن تدبّر كنند و زندگى را از دريچه رهيافتهاى آن بنگرند.

4- حفظ

قرآن كريم:

1- (التَّائِبُونَ الْعَابِدُونَ الْحَامِدُونَ السَّائِحُونَ الرَّاكِعُونَ السَّاجِدُونَ الآمِرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَالنَّاهُونَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَالْحَافِظُونَ لِحُدُودِ اللَّهِ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ) [1].

«توبه كنندگان، عبادت كاران، سپاسگويان، سياحت كنندگان، ركوع كنندگان، سجده آوران، آمران به معروف، نهى كنندگان از منكر، و حافظان حدود (و مرزهاى) الهى، (مؤمنان حقيقى‌اند)؛ و بشارت ده به (اينچنين) مؤمنان!.»

2- (إِنَّا أَنْزَلْنَا التَّوْرَاةَ فِيهَا هُدىً وَنُورٌ يَحْكُمُ بِهَا النَّبِيُّونَ الَّذِينَ أَسْلَمُوا لِلَّذِينَ هَادُوا وَالرَّبَّانِيُّونَ وَالْأَحْبَارُ بِمَا اسْتُحْفِظُوا مِن كِتَابِ اللَّهِ وَكَانُوا عَلَيْهِ شُهَدَاءَ فَلَا