فصل يازدهم: ظهار، ايلاء، لعان‌

1- ظهار

ظهار چيست؟

ظهار، گونه اى طلاق در دوران جاهليت بود كه طى آن زن تا ابد برمرد حرام مى‌گشت. در اين طلاق مرد زن را مخاطب قرار داده ومى‌گفت: «أنتِ علىَّ كظهر امى»، وبا اين گفته همسر خود را به مادرش تشبيه مى‌كرد، و وى را با اين تشبيه تا ابد بر خود حرام مى‌ساخت.

شريعت اسلام چنين طلاقى را حرام دانسته، احكام ويژه‌اى براى آن وضع‌كرده كه در ذيل خواهد آمد.

صيغه ظهار

1- بنا بر اقوى، ظهار با هر عبارتى كه همسر را به بخشى از بدن يكى ازمحارم مرد كه بطور هميشگى بر وى حرام مى‌باشد مانند مادر، خواهر، عمه وخاله، تشبيه‌كند، محقق مى‌شود. مثل اينكه بگويد: «أنتِ علىّ كظهر امى» يا «بطن أُمى» يا «ظهر اختى» و ..

حكم ظهار

2- اگر ظهار مطابق با شرايطى كه پس از اين خواهد آمد واقع شود، نزديكى كردن مرد با همسر مورد ظهارش، حرام خواهد شد واگر مرد بخواهد ديگر بار به زن رجوع كند، ابتدا مى‌بايست كفّاره بپردازد وسپس رجوع كند، به عبارت ديگر حرام بودن نزديكى، تنها با كفّاره بر طرف مى‌شود وبهتر آن است كه پيش‌از اداى كفّاره از ساير لذت جويى هاى زناشويى نيز اجتناب كند.