آن» بلكه با آدابى مشخص‌مى‌گردد كه مقتضاى طهارت وپاكى است، مثل دورى از زن پس ازقطع شدن خون وپيش از غسل. وخداوند توبه كنندگانى را دوست دارد كه هرگاه به گونه‌اى خطا، به امور جنسى مى‌پردازند از خدا آمرزش بخواهند، چنان كه خداوند پاكانى را دوست دارد كه درآميزش جنسى خواهان همه گونه پاكى‌اند، وشايد يكى از نشانه‌هاى پاكى همين باشد كه پس از نزديكى، زن وشوهر هر يك دستمالى جداگانه به كار زنند، سپس محل آميزش را بشويند وغسل كنند وبه امورى از اين دست بپردازند.

2- خداوند مى فرمايد: نِسَاؤُكُمْ حَرْثٌ لَكُمْ فَأْتُوا حَرْثَكُمْ أَنَّى شِئْتُمْ وَ قَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ اعْلَمُوا أَنَّكُمْ مُلَاقُوهُ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ‌ [1].

«همسران شما، محل بذر افشانى شما هستند؛ پس هر زمان كه بخواهيد، مى‌توانيد با آنها آميزش كنيد. و «سعى نماييد از اين فرصت بهره گرفته، با پرورش‌فرزندان صالح»، اثر نيكى براى خود، از پيش بفرستيد از خدا بپرهيزيد، وبدانيد او را ملاقات خواهيد كرد. وبه مؤمنان، بشارت ده.»

اين آيه در آگاه كردن مؤمن نسبت به آداب معاشرت جنسى واحكام آن با آيه پيش پيوند دارد، مهمترين اين احكام آن است كه مرد در امر كاميابى از همسرش هر گونه كه خواهد اقدام مى‌كند؛ شب باشد يا روز ودر هر حالتى كه بخواهد وبه هر كيفيتى كه اراده كند، مادامى كه اين كاميابى از رَحِم باشد كه آوردن فرزند اميد مى‌رود، ولى همبستر شدن بايد در محدوده تقوا باشد ودر طلب فرزند شايسته‌اى صورت گيرد كه زمين را با «لااله الا اللَّه» پركند وخلف صالحى باشد براى پدرش كه پيوسته پس از مرگ وى براى او طلب‌آمرزش كند.

3- خداوند مى فرمايد: لِلَّذِينَ يُؤْلُونَ مِنْ نِسَائِهِمْ تَرَبُّصُ أَرْبَعَةِ أَشْهُرٍ فَإِنْ فَاءُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ* وَ إِنْ عَزَمُوا الطَّلَاقَ فَإِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ‌ [2].

«كسانى كه از زنان خود «ايلاء» مى نمايند [سوگند ياد مى كنند كه با آنها، آميزش جنسى ننمايند] حق دارند چهار ماه انتظار كشند؛ «ودر ضمن اين چهار ماه، وضع خود را با همسر خويش، از نظر ادامة زندگى يا طلاق، روشن سازند.» اگر «در اين فرصت» بازگشت كنند،