فصل چهارم: احكام آميزش‌

الف- احكام عزل:

1- عزل آن است كه مرد مانع از آن شود كه آبش به رحم زن رسد.

2- مرد در صورتى كه در عقد نكاح شرط كرده باشد، مى‌تواند نسبت به همسر خود، خواه ازدواج موقت باشد يا نكاح دائم، عزل كند.

3- نسبت به زن سالمند، نازا، سليطه وبدزبان وزنى كه فرزندش را شير نمى‌دهد نيز مى‌توان عزل كرد.

4- در شرايط عادى عزل جايز است ولى كراهت دارد به ويژه اگر زن راضى نباشد، مگر آن كه مصلحتى دينى يا دنيوى مهمترى در كار باشد همچون ضعف زن، ترسيدن از وفا نكردن به حق زن، يا به حق‌كودك در زمينه هاى مادى ومعنوى كه در اينگونه موارد كراهت ندارد.

5- اگر در عزل زيانى به زن رسد يا مغايرتى با نيك رفتارى داشته باشد اين كار حرام است مگر با راضى كردن زن.

6- ظاهراً درباره عزل زن يعنى ممانعت او از اين كه مرد آبش را در رحم‌وى بريزد- بدون رضايت مرد، وهنگامى كه اين عزل با تمكين واجب‌زن نسبت به مرد، يا قيموميت مرد بر زن، مغايرت داشته باشد حرام‌است. ولى اگر هيچ يك از اينها نباشد دليلى بر حرمت وجود ندارد.

بطور كلى حقوق زن ومرد طرفينى است، زيرا خداوند مى‌فرمايد: وَ لَهُنَّ مِثْلُ الَّذِى عَلَيْهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ .... [1] «وبراى زنان، همانند وظايفى كه بر دوش آنها است، حقوق شايسته اى قرار داده شده است».