نخست: اينكه اقدام به انجام كار مورد نظر از سوى وى با نيّت داوطلبانه بودن، نباشد.

دوم: اينكه كار انجام شده، از سوى عرف، محترم ودرخور پاداش تلقى شود، پس به عنوان نمونه اگر كسى براى نجات دارايى شخص ديگرى از اتلاف ويا به سرقت رفتن، اقدام كند ودر اين راه متضرر بشود يا تلاشى كه در عرف درخور پاداش‌است از خود نشان دهد، در حاليكه داوطلبانه و از روى بخشش وخير خواهى به‌اين كار دست نزده باشد، هر چند جعاله‌اى نيز در كار نباشد ويا شخص عامل، مورد خطاب آن نباشد، از سوى عرف مستحق در يافت پاداش تلقى مى‌شود، هرچند احتياط، در تراضى است.

تعدد عاملان جعاله‌

13- اگر چندين نفر عمل جعاله را انجام دهند، همگى درخور دريافت پاداش‌مى‌شوند، واگر اين تلاشها بشكل مساوى صورت پذيرفته باشند، بايد پاداش مورد نظر را به صورت مساوى ميان آنها تقسيم كرد، در غير اينصورت بايد پاداش‌را بين عاملان، به نسبت كار آنها تقسيم نمود.

فسخ جعاله‌

14- قرارداد جعاله پيش از پايان يافتن عمل جعاله، براى دو طرف، قراردادى جايز محسوب مى‌شود، بنابراين دو طرف مى‌توانند پيش از به انجام رسيدن عمل جعاله آن را فسخ كنند. در اينجا چند نكته وجود دارد كه به آنها خواهيم پرداخت:

الف: پس از اينكه عمل جعاله بطور كامل به انجام رسيد، جاعل ديگر حق‌ندارد پايبندى خود را نسبت به جعاله نقض كند، بلكه بايد به تعهد خود نسبت به عامل جعاله عمل كند.

ب: هيچ چيزى بر فسخ جعاله پيش از آغاز عمل مورد نظر مترتب نمى‌شود.

ج: اگر جاعل پس از شروع عمل جعاله بخواهد جعاله را فسخ كند، بايد مزد عرفى كار انجام شده تا زمان فسخ را به عامل پرداخت كند.