فصل چهارم: شركت‌

از امام صادق (ع) در باب مردى سؤال شد كه كالايى را خريد ولى پول همراه نداشت، پس نزد دوستش رفت وبه او گفت: پول اين معامله را تو بپرداز وسود حاصله ميان من وتو باشد، امام (ع) فرمودند:

«إِنْ كَانَ رِبْحاً فَهُوَ بَيْنَهُمَا وَ إِنْ كَانَ نُقْصَاناً فَعَلَيْهِمَا»

[1].

«اگر «اين كار» به سود انجاميد پس ميان آندو «بايد تقسيم شود» واگر «اين كار» موجب كاستى وزيان شد «نيز» اين كاستى بايد گريبانگير هر دوى ايشان شود».

انواع قرارداد شركت‌

1- قرارداد شركت چند گونه‌ [2] است.

نخست: شركت عقدى «يا شركت اعيان»؛ به مشاركت دو يا چند جانبه در يك فعاليت اقتصادى «يا مالى» اطلاق مى‌شود، كه هر يك از شريكها فراهم آوردن سهم‌مشخصى از سرمايه «شامل پول يا عين» را در آن بر عهده گيرد، وتقسيم سود يا زيان احتمالى نيز بر اساس توافق شريكها در قرارداد، انجام پذيرد.

دوم: شركت ابدان؛ به توافق دو يا چند جانبه اى اطلاق مى‌شود كه شريكها در آن متعهد مى‌شوند تا كارمزد هر يك از ايشان ميان تمام شريكها مشترك باشد.

سوم: شركت وجوه؛ به مشاركتى گفته مى‌شود كه دو يا چند نفر كه فاقد سرمايه مى‌باشند با هم توافق كنند كه هر يك از ايشان كالايى را به صورت‌