«إعدلوا بين أولادكم، كما تحبون أن يعدلوا بينكم فى البر واللطف.». [1]

«ميان فرزندانتان به عدالت رفتار كنيد، همانگونه كه دوست داريد ميان شما در لطف وبخشش به عدالت رفتار كنند».

3- آموزه هاى دينى، والدين را به بردن هديه به خانه وخشنود ساختن فرزندان از اين طريق تشويق مى كنند.

از پيامبر اكرم (ص) روايت شده كه فرمودند:

«من دخل السوق فاشترى تحفة فحملها إلى عياله، كان كحامل صدقة إلى قوم محاويج؛ وليبدء بالإناث قبل الذكور، فإنه من فرّح ابنة فكأنما أعتق رقبة من ولد إسماعيل، ومن أقر بعين إبن فكأنما بكى من خشية الله، ومن بكى من خشية الله أدخله جنات النعيم.». [2]

«هركس وارد بازار شود وارمغانى براى خانواده اش از بازار ببرد، همچون كسى است كه صدقه اى به نزد گروهى نيازمند ببرد؛ پس «اگر اين كار را كرد» هديه دادن را از دختران آغاز كند، چه هر كس دخترى از فرزندانش را شاد كند همانند آن است كه بنده اى از فرزندان اسماعيل را آزاد كرده باشد، وهركس چشم پسرى از فرزندانش را روشن سازد، همانند آن است كه از ترس خدا به گريه افتاده باشد، وهركس از خشيت الهى بگريد، خداوند او را به بهشتهاى پر نعمت داخل خواهد كرد».

4- در اسلام از كتك زدن كودكان به عنوان وسيله اى براى تربيت ايشان نهى شده، وبراى اين كار تنها به دورى جستن از كودكان آنهم در يك مدت كوتاه بسنده شده است.

امام كاظم (ع) در پاسخ كسى كه از فرزند خود شكايت نزد آن حضرت آورده بود، فرمودند:

«لا تضربه، واهجره ولاتطل.». [3]

«او را مزن، و «تنها» از او دورى گزين و «اين كار را» به درازا مكشان».

5- نبايد بر عليه فرزند خود دعا كرد. امام صادق (ع) در اين باره مى فرمايند:

«أيما رجل دعا على ولده أورثه الفقر». [4]

«هركس عليه فرزندش دعا كند «اين كار» به تنگدستى او خواهد انجاميد».