ما از مجازات خدا بيمناكيم، ولى از او، به رحمت او پناه مىبريم.
شيوهى گزينش كلمات در آيهى مورد بحث از سورهى يس به اين صورت است
كه در ابتدا/ ببا كلمهى سنگين «خشيت» مواجه مىشويم و بىدرنگ پس از آن وقتى
كلمهى «رحمن» را مىبينيم، نفَسى به راحتى مىكشيم!/
راه را باز گذاشته تا به خودش پناه ببريم و از رحمت خداوند بهرهمند
گرديم.
ترس دنيوى و اخروى
در اينكه در آيهى شريفهى «وَ
خَشِىَ الرَّحْمنَ بِالْغَيبِ» منظور از «بالغيب» چيست؟ ميان
مفسّران بحث است. برخى گفتهاند: مقصود اين است كه انسان در خانهاش نيز از خدا
بترسد. اشكال شده كه اگر انسان، خداترس باشد، خانه و بيرون برايش فرقى ندارد. لذا
اين معنا شايد چندان متين نباشد.
معنى ديگرى آن است: انسان از خدا خشيت دارد كه مبادا روز قيامت و در
آخرت گرفتار عذاب الهى شود.
در اين حال «غيب» به معنى آخرت آمده است و ترس از غيب، يعنى ترس از
آخرت وحرف «ب» در كلمهى «بالغيب»، به معنى معيّت است. اين معنا نيز ما را اقناع
نمىكند؛ چون همهى مفهوم آيه را در آخرت خلاصه كرده