على عليه السلام يك گام هم فراتر رفتند و «نَفْسِ» رسول خدا شدند.
قرآن از همين رو از ايشان و اهلبيت پيامبر صلى الله عليه و آله در ماجراى مباهله،
با تعبير «أنْفسنا» ياد مىكند.
در آيهى مورد بحث از سورهى (يس) نيز نمايندگان عيسى عليه السلام
داراى چنان جايگاه و پايگاهى مىشوند كه با آنكه حضرت حق، خود مستقيماً آنان را به
رسالت برنگزيده است، در عين حال تعبير مىكند:
«اذْ ارْسَلْنا إِلَيْهِمُ اثْنَينِ.»
هنگامى كه دو نفر از رسولان را به سوى آنها فرستاديم.
برداشتهاى دشمنشكن!
گفتنى است:
وقتى از نظر قرآن، عنوانِ «مُرسَل» برازندهى اوصياى عيسى عليه
السلام است، چرا وقتى در ماجراى غديرخُم، پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله تعيين
وصى كردند، برخى امّا و اگر نمودند كه: