معنای پرستیدن خاص و خالص خدا

زراره گوید: از امام باقر علیه‌السلام در مورد فرمایش خدای متعال که می‌فرماید: «خاص و خالص و بی هیچ شائبه‌ی شرک، خدا را بپرستید» پرسیدم، و این که حنیفیه چیست؟ حضرت فرمود: آن همان فطرت و سرشتی است که خداوند مردم را بر آن آفرید، و برای آفریده‌ی خدا دگرگونی و تبدیلی نیست. فرمود: خداوند آنها را بر شناخت آفرید. زراره گوید: و از معنی فرمایش خدا که می‌فرماید: «و ای رسول ما! بیاد آر هنگامی را که پروردگار تو از پشت و صلب فرزندان آدم، ذریه آنها را برگرفت» پرسیدم؟
حضرت فرمود: خداوند از کمر حضرت آدم فرزندانی را که تا روز قیامت متولد می‌شوند مانند ذره بیرون آورد پس خود را به آنها شناسانید و احسان خود را به آنها نشان داد، و اگر غیر از این بود، کسی پروردگار خود را نمی‌شناخت. حضرت فرمود: پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم می‌فرماید: هر مولودی بر اساس فطرت و سرشت - یعنی بر شناخت و معرفت - متولد می‌شود، یعنی شناخت این که خدای متعال آفریدگار اوست، فرمایش خدا در قرآن نیز این است که می‌فرماید: «و اگر از آنها بپرسی: چه کسی آسمانها و زمین را آفریده، هر آینه می‌گویند: خدا».
عن زرارة عن أبی جعفر علیه‌السلام قال: سألته عن قول الله عزوجل: (حنفاء لله غیر مشرکین به) [1] و عن الحنیفیة.
فقال: هی الفطرة التی فطر الناس علیها، لا تبدیل لخلق الله.
قال: فطرهم الله علی المعرفة. قال زرارة، و سألته عن قول الله: (و اذ أخذ ربک من بنی آدم من ظهورهم ذریتهم). [2] الآیة. قال: أخرج من ظهر آدم ذریته الی یوم القیامة فخرجوا کالذر، فعرفهم و أراهم صنعه. و لولا ذلک لم یعرف أحد ربه. و قال: قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم: کل مولد یولد علی الفطرة - یعنی علی المعرفة - بأن الله عزوجل و خالقه، فذلک قوله: (و لئن سألتهم من خلق السماوات و الأرض لیقولن الله) [3] [4] .