شناخت بلاد و شهرها و معرفی برهوت

عطیه می‌گوید: با امام محمد باقر علیه‌السلام در مسجد پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم نشسته بودم که عربی شترسوار از دور پیدا شد. مرکب خود را عقال کرد و وارد مسجد شد و به طرف چپ و راست نگاه می‌کرد، مثل شخصی که حیرت‌زده باشد یا عقل از سر او پریده باشد.
حضرت او را صدا زد. عرب متوجه شد و خدمت حضرت آمد، حضرت پرسید: «از کجا می‌آئی؟»
عرض کرد: «از آخر زمین.»
حضرت فرمود: «زمین وسعتش بیشتر است از این، بگو از کدام مکان می‌آئی؟»
باز گفت: «از آخر دنیا و پشت سر ما چیزی نیست، من از احقاف می‌آیم.»
حضرت فرمود: «از کدام احقاف.»
عرض کرد: «از احقاف عاد.»
حضرت فرمود: «در راه از کدام مکان عبور کردی؟»
عرض کرد: «از چین عبور کردم.»
حضرت پرسید: «عبور کردی از چین؟»
عرض کرد: «آری.»
حضرت همی می‌فرمود عبور کردی از چین و عرب در جواب می‌گفت آری. تا اینکه فرمود: «عبور کردی به درخت دقان.» چون حضرت این گفته را فرمود، عرب خود را به پاهای ایشان انداخت و عرض کرد: «به خدا قسم ندیدم کسی مثل شما بلاد و شهرها را بشناسد، مگر شما آنجا تشریف برده‌اید؟!» حضرت فرمودند: «نه و لیکن نزد ما کتابی است معلوم. ای عرب! در پشت سر شما یک وادی است که گفته می‌شود برهوت می‌باشد که مسکن بوم و هام است و در آنجا ارواح مشرکین تا روز قیامت، عذاب می‌شوند.» [1] .