بیرون آوردن سیب بهشتی از داخل سنگ

جابر بن یزید می‌گوید: حضرت امام محمد باقر علیه‌السلام در حال رفتن به حیره بود و من در خدمت آن حضرت بودم. چون به کربلا مشرف شدیم، به من فرمود: «ای جابر! این زمین برای ما و شیعیان ما، بوستانی است از بوستانهای بهشت و برای دشمنان ما حفره‌ای است از حفره‌های جهنم.»
آنگاه به من فرمود: «ای جابر!» عرض کردم: «لبیک یا سیدی.» حضرت فرمود: «چیزی می‌خوری؟» عرض کردم: «بلی یا سیدی.» پس دست مبارکش را در میان سنگها داخل کرد و برای من سیبی را بیرون آورد که هرگز سیبی به آن خوشبوئی ندیده بودم و به هیچ وجه به میوه‌های دنیائی شباهت نداشت. دانستم از میوه‌های بهشت است و از آن خوردم و از برکت و فضیلت آن تا چهل روز به هیچ طعامی محتاج نیافتم و حدثی از من حدوث نیافت. [1] .