نام کتاب : دانشنامه امام سجاد علیه السلام نویسنده : جمعی از نویسندگان جلد : 1 صفحه : 819
کلام ربوبی (حدیث لوح)
حدیث بسیار شریفی که به «حدیث لوح» مشهور شده است، از حضرت صادق
-علیهالسلام- نقل شده که ایشان میفرمایند: «پدرم به «جابر بن عبدالله
انصاری» فرمود: «من با تو کاری دارم هر گاه برای تو آسانتر است با من خلوت
کرده و کارم را با تو مطرح کنم!!» جابر گفت: «هر زمانی که تو دوست
بداری.» پدرم در بعضی از ایام با او خلوت کرد، و به او فرمود: «ای جابر به
من خبر بده از لوحی که در دست مادرم فاطمه - سلام الله علیها - دختر رسول
الله - صلی الله علیه و آله وسلم - دیدی و آنچه که مادرم به تو خبر داد که
در آن «لوح» نوشته شده است.» «جابر» گفت: «خداوند را شاهد میگیرم که من
داخل بر مادرت فاطمه - سلام الله علیها - در زمان حیات رسول الله - صلی
الله علیه و آله وسلم - شدم تا ولادت حسین -علیهالسلام- را به او تهنیت
بگویم. در دست آن خانم لوح سبزی را دیدم و گمان کردم که آن از «زمرد» بود و
در آن کتابی (نوشتهای) دیدم سفید، شبیه رنگ خورشید. من به او عرض کردم:
«پدرم و مادرم فدای شما ای دختر رسول خدا - صلی الله علیه و آله وسلم - این
«لوح» چیست؟» فاطمه فرمود: «این لوحی است که خداوند آن را به رسولش هدیه
داده است که در آن اسم پدرم و اسم شوهرم و اسم دو فرزندم و اسم اوصیاء از
فرزندان من در آن هست و پدرم این «لوح» را به من داده است تامرا به وسیله
آن بشارت بدهد.» «جابر» گفت: «مادر شما فاطمه - سلام الله علیها - آن
را به من داد و من آن را خواندم و از روی آن استنساخ کردم.» پدرم به «جابر»
گفت: «ای جابر آیا میشود آن را به من عرضه کنی؟!!» گفت: «بلی». پس
پدرم با او به راه افتاد تا به منزل جابر رسیدند. او به داخل رفته و
صحیفهای را که در پوششی پیچیده شده بود بیرون آورد. حضرت باقر
-علیهالسلام- به او فرمود: «ای جابر در نوشته خود نگاه کن تا من آن را بر
تو بخوانم.» جابر در نسخه خود نگاه کرد و پدرم آن را خواند به گونهای که
حتی یک حرف با آن مخالف نداشت. «جابر» گفت: «خداوند را شاهد میگیرم که من
این چنین در لوح دیدم که نوشته شده بود.» بعد حضرت صادق -علیهالسلام- متن
آن مکتوب را مفصل بیان میکنند که این چنین آغاز میشود: «بسم الله الرحمن
الرحیم هذا کتاب من الله العزیز الحکیم لمحمد نبیه و نوره و سفیره و حجابه و
دلیله...» تا میرسد به اینجا که «جعلت کلمتی التامة معه و حجتی البالغة
عنده، بعترته اثیب و اعاقب، اولهم علی سید العابدین و زین اولیایی
الماضین...» [1] . یعنی: «کلمه تام خود را با «حسین» قرار دادم و حجت بالغه
من نزد اوست. به عترت او ثواب میدهم و عقاب میکنم. اولین آنها «علی» است
که «سیدالعابدین» و «زینت اولیاء گذشته من» است. آری حضرت سیدالساجدین نزد
خداوند «سید العابدین» و «زین الاولیاء» میباشند. فصلوات الله علیه بعدد
ما احاط به علم الله. در علت نامگذاری حضرت: «زین العابدین» نیز آمد که این
لقب را از آسمان برای حضرت سرودند.
[~hr~]پی نوشت ها: (1) اصول کافی، ج اول، کتاب الحجه، ص 527، ح 3. منبع: اسوه کامل؛ محمد محسن دعایی؛ اطلاعات چاپ اول 1380.
نام کتاب : دانشنامه امام سجاد علیه السلام نویسنده : جمعی از نویسندگان جلد : 1 صفحه : 819