نام کتاب : دانشنامه امام کاظم علیه السلام نویسنده : جمعی از نویسندگان جلد : 1 صفحه : 94
بنده است یا آزاد؟!
روزی حضرت بابالحوائج، موسی بن جعفر علیهالسلام در بغداد از درب خانه «
بشر حافی » میگذشت. صدای سازها و آوازها و رقصیدنها و شادمانیها از
داخل خانه به وضوح به گوش میرسید و هر عابری را متوجه خود میساخت. ناگهان
کنیزکی از خانه بیرون آمد تا خاکروبه را خالی نماید. امام علیهالسلام از
آن کنیز پرسید: « صاحب این خانه عبد و بنده است یا آزاد؟ » کنیزک گفت: «
این چه سؤالی است؟ صاحب این خانه، آزاد و حر است. » امام علیهالسلام
فرمود: « صدقت لو کان عبدا خاف من مولاه » « آری! درست گفتی! اگر بنده بود
از مولای خود میترسید و این چنین به فسق و فجور نمیپرداخت. » کنیز به خانه برگشت. « بشر » که بر روی سفره شراب و صدها گناه دیگر نشسته بود پرسید: « ای کنیز! چرا دیر کردی؟ » کنیز
جریان را تعریف نمود و از سخنانی که بین او و امام علیهالسلام رد و بدل
گشت، بشر را آگاه نمود. ناگهان بشر، پای برهنه بیرون دوید و خود را به امام
علیهالسلام رسانید و گریه بسیار کرد و ضمن اظهار شرمندگی، عذرخواهی
فراوان نمود. [1] . آری « بشر » مقصود امام علیهالسلام را به نیکی
دریافت و از اعمال زشت خویش توبه نمود و به دست ولایت تامه امام
علیهالسلام به سعادت جاودانی دنیا و آخرت نائل گشت. از آنجا که او هنگام توبه، پابرهنه بود، به او « بشر حافی » گفتند. (حافی یعنی پابرهنه).
[~hr~]پی نوشت ها: (1) منهاج الکرامه فی معرف الامامة، علامه حلی - الکنی و الألقاب، محدث قمی، ج 2، ص 168. منبع: کرامات و مقامات عرفانی امام موسی بن جعفر؛ سید علی حسینی قمی، نبوغ چاپ دوم 1382.
نام کتاب : دانشنامه امام کاظم علیه السلام نویسنده : جمعی از نویسندگان جلد : 1 صفحه : 94