وصیت به پسران

یا بنی ایاک ان یراک الله فی معصیة نهاک عنها، و ایاک یفقدک الله عند طاعة امرک بها. و علیک بالجد و لا تخرجن نفسک من التقصیر فی عبادة الله و طاعته فان الله لا یعبد حق عبادته، و ایاک و المزاح فانه یذهب بنور ایمانک و یستخف مروتک، و ایاک و الضجر و الکسل فانهما یمنعان حظک من الدنیا و الاخرة. [1] .
ترجمه: پسر جانم مبادا خداوند تو را در معصیتی بیند که تو را از ارتکاب آن نهی کرده است، و مبادا تو را در بجا آوردن طاعتی نبیند که تو را به انجام آن دستور داده است. و ملازم کوشش باش و در انجام طاعت و عبادت خدا خود را بی‌تقصیر مدان زیرا که خداوند چنانکه سزاوار عبادت و پرستش است پرستش نشود، و از شوخی و مزاح دوری کن که آن نور ایمانت را برده و مردانگیت را سبک کند، و از جزع و تنبلی به دور باش که آن دو تو را از رسیدن به بهره‌ی دنیا و آخرت باز دارند.